آذربایجان: بازاندیشی مسیر صلح از طریق هماهنگی علم و دین

•  آذربایجان: بازاندیشی مسیر صلح از طریق هماهنگی علم و دین

سرویس خبری جامعۀ بهائی 

باکو، آذربایجان — آیا هماهنگی بین علم و دین می‌تواند در اجتما‌ع‌هایی در سرتاسر جهان که با افراط گرایی مذهبی و شک‌گرایی علمی دست و پنجه نرم می‌کنند، راهی به سوی صلح پایدار ارائه دهد؟

این پرسش محوری در کنفرانس ملی اخیر در آذربایجان مورد بررسی قرار گرفت. این کنفرانس توسط جامعهٔ بهائی آذربایجان و با همکاری کمیتهٔ دولتی انجمن‌های مذهبی آن کشور سازماندهی شد.

این کنفرانس، با عنوان «صلح جهانی: وحدت علم و دین» حدود ۸۰ شرکت‌کننده، از جمله نمایندگان مجلس و دیگر مقامات، دانشگاهیان، روزنامه‌نگاران و نمایندگان جوامع مذهبی مختلف را گرد هم آورد. هدف این گردهمایی بررسی این موضوع بود که نه علم و نه دین به تنهایی برای دستیابی به صلح کافی نیستند، بلکه تلفیق هماهنگ آن‌هاست که می‌تواند بینش‌ها و انگیزه‌های لازم برای اقدامی که منجر به تحول شود را فراهم کند.

رمضان عسگرلی (Ramazan Asgarli)، از اعضای محفل روحانی ملی بهائیان آذربایجان، دربارهٔ اصل هماهنگی علم و دین توضیح داد: «برای اندیشیدن به صلح و انجام اقدامات عملی، ما دانش خود را از دو نظام می‌گیریم: علم و دین.»

او افزود: «یکی از این نظام‌ها اسرار طبیعت را برای ما آشکار می‌کند… و قدرت کشف امور در قلمرو مادی را از طریق پژوهش فکری به ما می‌دهد، در حالی که دیگری به ما کمک می‌کند تا در مسیر زندگی حرکت کنیم و به دنبال معنا بگردیم. …اما هر دو در خدمت بهروزی انسان هستند.»

صلح جهانی نه تنها ممکن است بلکه اجتناب‌ناپذیر است

سیاوش حیدروف (Sayavush Heydarov)، معاون کمیتهٔ دولتی‌ کار با سازمان‌های مذهبی، بر اهمیت این کنفرانس تأکید کرد و گفت: «جهان ما با مصیبت‌های متعددی مواجه است. ما باید به دنبال چاره‌ای برای التیام زخم‌ها و ترسیم مسیری به سوی صلح جهانی باشیم. در این مسیر باید به دقت نقش‌هایی که علم و دین در هدایت ما به سوی آن مقصد ایفا می‌کنند را مورد توجه قرار دهیم.»

آقای عسگرلی با استناد به سندی از بیت العدل اعظم با عنوان «وعدۀ صلح جهانی»، دیدگاهی در مورد مسیر دستیابی به صلح ارائه کرد و گفت:

«برای اولین‌بار در تاريخ بشر هر فرد قادر است که تمامی کرۀ زمين را با بی‌شمار مردمان متنوع‌اش در يک چشم‌انداز واحد مشاهده نماید. صلح عمومی نه تنها ممکن، بلکه اجتناب‌ناپذير است و مرحلهٔ بعدی در سیر تکامل این سیاره می‌باشد.»

فرح عسگروا (Farah Asgarova)، مدیر این کنفرانس و یکی از اعضای دفتر امور خارجی بهائیان کشور، این ادعای قدرتمند را شرح داد و تأکید کرد که مفهوم صلح در دیانت بهائی صرفاً به معنای عدم وجود درگیری و اختلاف نیست، بلکه نیاز به دگرگونی اساسی در ساختارهای اجتماعی بر اساس اصول معنوی مانند هماهنگی علم و دین، تساوی زن و مرد و یگانگی بشریت است.

برای مطالعه کامل متن این خبر، می‌توانید اینجا https://news.bahai.org/fa/story/1754 کلیک کنید.