مسجد غصبي بنام مسجد آيت الله خامنه اي، در محل حظيرة القدس بهائيان، واقع ، در حوزه هنري طهران، در تاريخ 16 تيرماه 1392 مطابق با 28 شعبان 1434 افتتاح گرديد.

مسجد غصبي بنام مسجد آيت الله خامنه اي، در محل حظيرة القدس بهائيان، واقع ، در حوزه هنري طهران، در تاريخ 16 تيرماه 1392 مطابق با 28 شعبان 1434 افتتاح گرديد

 مسجد در محل حظيرة القدس طهران

مسجد غصبي بنام مسجد آيت الله خامنه اي، در محل حظيرة القدس بهائيان، واقع ، در حوزه هنري طهران، در تاريخ 16 تيرماه 1392 مطابق با 28 شعبان 1434 افتتاح گرديد.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------     

حظيرة القدس بهائيان ، و تخريب وغصب آن ، توسط جمهوري اسلامي ايران، و احداث و افتتاح مسجد غصبي در آن ، بنام " مسجد آيت الله خامنه اي "

حظيرة القدس بهائيان ، و تخريب وغصب آن ، توسط جمهوري اسلامي ايران، و احداث و افتتاح مسجد غصبي در آن ، بنام " مسجد آيت الله خامنه اي "

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

غصب = بزور گرفتن- تجاوز به عنف كردن - به ستم گرفتن -  شيئ يا مال بزور گرفته شده

غصب عبارت است از تسلّط جابرانه بر مال یا حق دیگری

غصب از گناهان کبیره و از بدترین انواع ظلم است که عقل و شرع (کتاب، سنت و اجماع) بر زشتی آن اتفاق نظر دارند.

در روایتی از پیغمبر اکرم صلوات الله علیه آمده است :

«... هر کس در مورد یک وجب زمین به همسایه خود خیانت کند (آن را غصب کند)، خداوند آن را از طبقه هفتم زمین، مثل طوق به گردنش می‏اندازد تا در قیامت، خدا را با همان حالت ملاقات کند، مگر (این که در دنیا) توبه کند و برگردد (صاحب زمین را راضی نماید). »

http://www.wikifeqh.ir/%D8%BA%D8%B5%D8%A8

 غصب، يعنى انسان از روى ظلم بر مال و يا حق كسى مسلّط شود، غصب يكى از گناهان بزرگ است و اگر كسى مرتكب آن شود، در قيامت به عذابى سخت گرفتار ميشود، از حضرت پيامبر(ص) روايت شده است: (هركس، يك وجب زمين از ديگرى غصب كند، در قيامت آن زمين را از هفت طبقهٴ آن مانند طوق، به گردن او مي اندازند

http://www.shirazi.ir/rflo/imam_resalah/moamalat/gasb/1.htm

----------------------------------------------------------------------------------

http://www.mehrnews.com/detail/Photo/2091777#ad-image-0

http://www.iranpressnews.com/source/152083.htm

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

حظيرة القدس = بهشت – جنت

اين نام را حضرت ولي امرالله  در توقيع مبارك تموز 1925 براي محل تجّمع و مشورت و ملاقات احباء و تشكيل مجالس و محافل، انتخاتب و اطلاق فرمودند.

حكيم سنائي گويد :

همه مستغرق جمال قدم

 فارغ از نقش عالم و آدم

عندليبان گلشن انسند

 ساكنان حظيرة القدسند

هرچه در صحن آن مكان دارد

تا به سنگ و كلوخ جان دارد

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

   اسناد و سوابق موجود از سال 1334 شمسي

روزنانه اطلاعات، شنبه 16 ارديبهشت ماه 1334

فلسفي در حال كلنگ زدن به مكان حظيرة ‌القدس

فلسفي بعد از كلنگ زدن به مكان حظيرة ‌القدس

باتمانقليج در حال تخريب حظيرة ‌القدس

باتمانقليج در حال كلنگ زدن به حظيرة ‌القدس

تخریب حظيرة  القدس در زمان محمدرضا شاه پهلوی

از امروز تخريب حظيرة القدس  شروع شد

انتقاد سليمان انوشيرواني* صاحب امتياز و مدير مسئول روزنامه سحر از فلسفي. سه شنبه 26 ارديبهشت ماه 1334 -17 مه 1955 - 24 رمضان 1374 ( بريده ها ي روزنامه يكجا جمع شده است)

-------------------------------------------------------------------------------------------------

دكتر سليمان خان انوشيرواني *

دكتر سليمان خان انوشيرواني فرزند مرحوم قادر خان از طايفه فيض اله بيگي سقز در سال 1291  شمسي بدنيا آمد . تحصيلات تكميلي خود را در تهران ادامه داد و موفق به اخذ دكتراي حقوق از دانشگاه تهران شد و مدتها با درجه وكالت پايه يك در دادگستري مشغول بكار بود . و از روزنامه نگاران مشهور ايران بود ابتدا روزنامه كوه نور و سپس روزنامه سياسي سحر را  در تهران كه حاوي مطالب مهم سياسي و ديپلماتيك بود منتشركرد و يك دوره نيز نماينده مردم بوكان در مجلس شوراي ملي بود و سرانجام در 

.سال 1356  در تهران فوت و در زادگاهش كريم آباد سقز بخاك سپرده شد.:

--------------------------------------------------------------------------------------------

فلسفي - روزنامه سحر- سه شنبه 26 ارديبهشت ماه 1334

--------------------------------------------------------------------------------------------------

محمدتقی فلسفی و امام خمینی

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

محمدتقی فلسفی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به: ناوبری، جستجو

برای دیگر کاربردها، فلسفی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

محمد تقی فلسفی در کنار امام خمینی

محمد تقی فلسفی (۱۲۸۶-۱۳۷۷) واعظ مشهور بود.

زندگی نامه

در دهم ربیع الاول سال ۱۳۲۶ قمری برابر با ۲۴ فروردین ۱۲۸۷ در تهران متولد شد. پدر او آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی (متولد ۱۲۸۲ هجری قمری)، فرزند شیخ محمد واعظ تنکابنی، از علمای برجستهٔ تهران بود. مادر وی طوبی خانم فرزند آقا ابوالحسن تاجر اصفهانی بود.
دوران کودکی وی عمدتا در منزل و تحت نظارت مستقیم پدرش سپری گردید. در ابتدای هفت سالگی به دبستان توفیق رفت و تحت مراقبت شیخ محمدرضا توفیق به فراگیری خواندن و نوشتن و مقدمات صرف و نحو و علوم دینی پرداخت. صرف و نحو را به صورت کلاسیک نزد شیخ محمد رشتی خواند و ادبیات را در مدرسه حاج ابوالفتح فرا گرفت. پس از آن به فراگیری فقه و اصول روی آورد و از مکتب شیخ محمدعلی کاشانی در مدرسه عبدالله خان و آقا شیخ مهدی در مدرسه محمدیه بهره برد. فراگیری علوم را تا بدانجا طی کرد که در درس سطح پدرش آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی شرکت جست که در آن زمان ایشان سطح قوانین و شرح لمعه را درس می داد. پس از آن نیز مقداری بحث های فلسفی را آموخت. مدرسین فلسفه او میرزا مهدی آشتیانی، آقا شیخ ابراهیم امامزاده زیدی، آقا سید کاظم عصار و آقا میرزا طاهر تنکابنی بودند.
پس از مدتی به تشویق مادر زمینه ای جهت منبری شدن وی ایجاد شد. اولین منبر را در مسجد فیلسوف که پدرش شب ها در آنجا نماز جماعت اقامه می کرد ایراد کرد که مورد تحسین حضار قرار گرفت. استقبال از منبر وی و ذوق ذاتی او باعث ترقی سطح منبر وی گردید تا آنجا که همزمان با ادامه تحصیل، رفته رفته در ایام هفته، منبرهای خانگی و عمومی متعدد ایراد می کرد.
چون کارش را بر اساس منبر قرار داد بود، لازم بود سطح آگاهی خود از مدارج دروس سطح و خارج را به مقداری که نیاز منبر بود افزایش دهد که برای این امر و جهت ادامه تحصیل به قم عزم سفر کرد و ایامی را از رهگذر درس حاج شیخ عبدالکریم حائری بهره برد.
او در سن ۲۳ یا ۲۴ سالگی با دختر عموی خود آیت الله حاج شیخ محمدحسین تنکابنی ازدواج کرد که ثمره آن ازدواج پنج پسر و یک دختر بود.
وی سرانجام پس از عمری تلاش و تبلیغ در ۲۷ آذر ۱۳۷۷ شمسی و در سن ۹۴ هنگام ایراد سخنرانی برای مبلغان دینی جان به جان آفرین تسلیم کرد و در حرم شاه‌عبدالعظیم مدفون گردید.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 (فلسفي   (محمدتقی فلسفی واعظ مشهور 

آیت الله بروجردی

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------

بهائی‌ستیزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به: ناوبری، جستجو

بهائی ستیزی به ستیزه جویی با بهائیان و آئین بهائی و نگاه منفی و کینه جویانه و پیش‌داوری نسبت به آنچه بهائی نامیده می‌شود، گفته می‌شود. بهائی ستیزی، با نقد منطقی و به دور از پیش‌داوری دین بهائی و پایه‌های آن متفاوت است.
برخی بهائیان افرادی همچون عبدالله شهبازی را جزو بهائی‌ستیزان برمی‌شمرند.^[۱][۲]

محتویات ۱ تاریخچه ۲ اعمال در مصر ۲.۱ تخریب منازل ۳ اعمال در ایران ۳.۱ زندان بهائیان ۳.۲ تخریب مکان‌های زیارتی ۳.۳ تخریب خانه بهائیان ۳.۴ اعدام بهائیان ۳.۵ تخریب قبرستان‌های بهائیان ۳.۶ ممنوعیت از تحصیل و اشتغال در اماکن دولتی ۴ مسلمانان مخالف بهائی‌ستیزی ۵ جستارهای وابسته ۶ منابع

تاریخچه

میرزاعلی‌محمد و روح‌الله ورقا در غل و زنجیر به دلیل بهائی بودن در سال ۱۸۹۶^{[نیازمند منبع]}

در دوران قاجاریه، پس از ترور نافرجام ناصرالدین‌شاه با بابیان برخورد شدیدی شد و باب به دستور امیرکبیر تیرباران شد. درسال ۱۸۵۱ میرزا حسینعلی که درآنوقت بین بابیان به جناب بهاء معروف بود، به شهر بغداد تبعید شد. دشمنی با بهاييان چندان در دوران دودمان قاجاریه در جامعه ایران رواج داشت که متهم کردن مشروطه خواهان به «بابی گری»، مهم ترين سلاح نظری مستبدان به دوران انقلاب مشروطه ایران بود.^[۳]

ویران سازی حظیره‌القدس تهران به تحریک محمدتقی فلسفی و دستور ارتش در زمان محمدرضا پهلوی

در دوران دودمان پهلوی، به بهائیان اجازه فعالیت و حقوق برابر با دیگر شهروندان ایرانی داده شد.^{[نیازمند منبع]}
پس از پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷) در ایران، بهائی ستیزی که با حمایت روحانیون شیعه همراه بود، شکل جدید و افراطی‌ای به خود گرفت. به صورتی که بهاييت تنها مذهبی در ايران است که روحانيت شيعه برای مبارزه با آنان نهاد ويژه‌ای تاسيس کرده است.^[۴] گفتنی است که بهائیان متهم به حمایت از نظام شاهنشاهی شدند و مورد برخورد نظام جمهوری اسلامی قرار گرفتند که از آنجمله می‌توان به اعدام بهائیان، تخریب اماکن مقدس و گورستانهای بهائی، توهین به مقدسات بهائی و جلوگیری از ادامه تحصیل و اشتغال آنان در مراکز دولتی و ادارات نام برد.^{[۵] [۶]}
دشمنی با بهائیان چندان ریشه‌دار و مستمر بود که حتی در روزهای انقلاب، در کنار اشغال و تخریب نهادهای مالی و امنیتی حکومت، کشتن و تخریب و آتش زدن خانه‌های بهائیان فراموش نشد و از جمله در قریه سعدی شیراز، بهائيان «قتل عام» شدند.^[۷]

اعمال در مصر

در حدود ۲۰۰۰ نفر از پیروان دین بهائی در مصر زندگی می‌کنند.
بهائیان مصر در سال ۲۰۰۹ میلادی، به این حق دست یافتند که در شناسنامه‌ها و کارت‌های هویت، از ذکر دیانت و عقیده معاف شوند.^[۸]

تخریب منازل

در تاریخ ۲ آوریل ۲۰۰۹ میلادی، گروهی از مسلمانان مصری ساکن استان سوهاج، ۴ خانه متعلق به خانواده‌های پیرو دین بهائی را به آتش کشیدند. به گزارش مطبوعات مصر، آتش‌سوزی موجب شد که تعدادی از خانواده‌های بهائی از ترس جان فرار کنند.^[۹]

اعمال در ایران

زندان بهائیان

• در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۸۷ (۱۵ ژانویه ۲۰۰۹) سرهنگ سلیمان ملک‌زاده فرمانده نیروی انتظامی ویژه جزیره کیش اعلام کرد که نیروی انتظامی ایران، «هشت بهائی را در جزیره کیش بازداشت کرده است». به گفته وی «تمامی این افراد از خانواده‌های بهائی بودند و در بازرسی به عمل آمده از محل اقامت آنها در یکی از هتل‌های جزیره کیش، تعدادی کتب تازه به چاپ رسیده درباره بهائیت، کشف و ضبط گردید».^[۱۰]
• در بامداد ۲۵ دی ۱۳۸۷ (۱۴ ژانویه ۲۰۰۹) ماموران امنیتی جمهوری اسلامی با حمله به منازل ۱۰ خانواده بهایی در تهران، ضمن تفتيش منازل و ضبط کتب مذهبی، عکس‌های خانوادگی و رایانههای شخصی، چندين تن را بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند. از افراد تحت بازداشت می‌توان به ژینوس سبحانی، شاهرخ تائف، عزیزالله سمندری، پیام آقسانی، دیدار رئوف و نیما حقار نام برد.^[۱۱]
• در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۰۸ میلادی (۹ بهمن ۱۳۸۶) علیرضا جمشیدی، سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی در مصاحبه با خبرنگاران اعلام کرد که ۵۴ بهائی ایرانی به جرم «تبلیغ علیه نظام» در شهر شیراز به «یک تا چهار سال زندان» محکوم شده‌اند.^[۱۲]
• در تاریخ ۱۴ مه ۲۰۰۸، شش تن از یاران ایران، گروهی که فعاليت‌های جامعهٔ بهائی را در غیاب محفل روحانی ملی در ایران هدایت می‌کند به نام‌های فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم در حمله مامورین امنیتی به منازل‌شان دستگیر و به زندان اوین منتقل شده‌اند.^[۱۳][۱۴] این اتفاق در ادامه دستگیری مهوش ثابت یکی دیگر از یاران ایران (گروه جایگزین محفل ملی ایران پس از تعطیلی نظام اداری بهائی به دستور حکومت جمهوری اسلامی ایران)، در اسفند ماه ۱۳۸۶ صورت گرفت. کمیسیون بین‌المللی آزادی ادیان در ایالت متحده آمریکا این عمل نظام جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرد.^[۱۵][۱۶] آمریکا، کانادا و اتحادیه اروپا این اقدام نظام جمهوری اسلامی ایران را محکوم کرده و خواستار توقف آزار و اذیت بهائیان در ایران شدند. در تاریخ ۱۱ فوریه ۲۰۰۹ میلادی (۲۳ بهمن ۱۳۸۷) دادسرای امنیت تهران از صدور قرار مجرمیت برای ۷ تن از شهروندان بهایی به اتهام: «جاسوسی برای اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی»، خبر داد.^[۱۷][۱۸]

تخریب مکان‌های زیارتی

در طی تاریخ ایران و خصوصاً پس از انقلاب ۵۷ تعداد زیادی از بهائیان فقط به خاطر اعتقادشان به دین بهائی، مورد آزار و اذیت بهائی‌ستیزان قرار گرفتند. مکان‌های زیارتی و مقدس آن‌ها در شیراز و تهران به دست عوامل حکومتی تخریب گشت. در سال ۱۹۷۹ (میلادی) بهائی ستیزان منزل باب در شیراز را تخریب نمودند.^{[۱۹][۲۰][۲۱]} منزل بهاءالله شارع دین بهائی در تهران نیز به دست عوامل حکومتی تخریب گشت.^[۲۲][۲۳]

تخریب خانه بهائیان

در تاریخ یکشنبه مورخ ۷/۱۱/۱۳۸۶ افرادی مسلح که بعداً خود را «عاشقان حسین»^[۲۴][۲۵] معرفی کردند اقدام به تخریب خانه یکی از بهائیان در شهر آباده نمودند، آن‌ها برای این کار خود از بولدوزر نیز بهره جُستند.^[۲۶][۲۷]

اعدام بهائیان

از ابتدای انقلاب ۵۷ ایران تا به حال، ۲۰۲ نفر از بهائیان به خاطر اعتقادشان به دین بهائی، توسط نظام جمهوری اسلامی اعدام شده‌اند.^[۲۸] این افراد صرفاً به خاطر اعتقادات مذهبی خود تیرباران، اعدام و یا به قتل رسیده‌اند.^[۲۹]

تخریب قبرستان‌های بهائیان

تخریب قبرستان بهائیان در یزد

بهائی ستیزان با یورش به قبرستان‌های بهائی، سنگ قبرها را تخریب و بدترین رفتار را نسبت به مردگان بهائی ادا کردند. از جمله این تخریب‌ها می‌توان به تخریب قبرستان بهائیان در تهران، یزد و نجف آباد اشاره کرد که در طی ان، قبرستان بهائیان تهران به کلی تخریب و ویران گشت و بر روی آن، فرهنگسرا ساخته شد. تخریب قبرستان بهائیان در یزد به ویرانی کامل نینجامید و فقط سنگ قبرها شکسته و به مردگان اهانت شد.^[۳۰][۳۱]

• در روز دوشنبه هشتم مرداد هشتاد و شش جامعه بهائیان یزد در ایران متوجه شدند که گلستان جاوید (محل دفن نفوس بهائی) بار دیگر و برای چندمین بار در سالیان اخیر توسط ماشینهای سنگین یا کشاورزی تخریب شده‌است. این درحالی است که بیش از بیست سال است نفوس بهائی فوت شده در این مکان به خاک سپرده می‌شوند و از آخرین مراسم تدفین در این مکان بیش از دو ماه نمی‌گذرد برای بار دیگر در سالیان اخیر حرمت و حقوق این نفوس مورد تعدی و تعرض واقع شد .^[۳۲][۳۳]
• در بامداد دوم آبان ماه ۱۳۸۷ در اقدامی مشابه قبرستان (گلستان جاوید) جامعه بهایی در شهر قائم‌شهر واقع در استان مازندران تخریب شد. با این تفاوت که این بار این هتک حرمت بیش از پیش بوده‌است و قریب ۸۰ درصد از قبرها به وسیله لودر تخریب شده و تنها تعداد محدودی از قبور سالم مانده‌اند.^[۳۴]
• ۲۹ دی ۱۳۸۷ هم یک کامیون و یک بلدوزر با همراهی تعدادی از نیروهای لباس شخصی در قبرستان بهائیان درزی‌کلاً قائمشهر اقدام به جمع آوری سنگ قبور و مسطح نمودن زمین نمودند.^[۳۵]

ممنوعیت از تحصیل و اشتغال در اماکن دولتی

بر طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، بهائیان علاوه بر محرومیت از اشتغال در اماکن دولتی، از تحصیلات دانشگاهی نیز محروم می‌باشند.^{[۳۶] [۳۷]}

مسلمانان مخالف بهائی‌ستیزی

حسین‌علی منتظری و اکبر گنجی مطالبی را در دفاع از حقوق بهائیان ارائه کرده‌اند.^[۳۸]