در هر دوری امر به محبت بود و حکم به اتحاد ولی محصور در دایره یاران موافق بود نه دشمنان مخالف/ مراتب محبت در ادیان به چه نحو است؟

"در هر دوری امر به محبت بود و حکم به اتحاد ولی محصور در دایره یاران موافق بود نه دشمنان مخالف. اما الحمدالله در این دور بدیع امر الهی محدود به حدودی نه و محصور به طایفه ای نیست. جمیع یاران را به الفت و محبت ورعایت و عنایت و مهربانی به جمیع امم امر می فرمایند." *

---------------------------------------------------------------

* آهنگ بدیع شماره ۱۲ سال۴ صفحه ۱۲، بیان از حضرت عبدالبهاء 

مراتب محبت در ادیان به چه نحو است؟

Group post by Katayoon Taghizade.  27 Jan 2020

در آثار بهایی به دفعات مواجه شده ایم با این جمله که دین باید سبب الفت و محبت باشد، بنا بر این در ادیان دیگر هم مسلماً امر به محبت و اتحاد بوده است ولی با پیشرفت افکار و اندیشه های بشردایره شمول محبت هم گسترش یافته است و آن نه به سبب نقص ادیان، بلکه به علت کوتاه بودن فهم بشر بوده است مثالی بزنم به بشر غار نشین اگر گفته می شد تو باید همه را دوست بداری برای او همه مرکب از خانواده خودش بود. او نمی توانست تصور زندگی جمعی و قبیله ای را داشته باشد که بفهمد علاوه بر همسر و فرزندان کسان دیگری هم هستند که او می بایست آنها را دوست بدارد. به همین دلیل است که با پیشرفت ادیان دایره محبت هم افزایش یافته است.

با بررسی این مطلب در ادیان مختلف این نتیجه حاصل می شود که هر چند در همه ادیان دستور به محبت و اجتناب از بغض و کینه بوده است ولی مراتب آن از محبت به برادر و بعد محبت به همسایه سپس محبت به هم کیش و سر انجام محبت به عالم انسانی تغییر کرده است.

در آهنگ بدیع شماره ۱۲ سال۴ صفحه ۱۲ این بیان از حضرت عبدالبهاء درج شده است: "در هر دوری امر به محبت بود و حکم به اتحاد ولی محصور در دایره یاران موافق بود نه دشمنان مخالف. اما الحمدالله در این دور بدیع امر الهی محدود به حدودی نه و محصور به طایفه ای نیست. جمیع یاران را به الفت و محبت ورعایت و عنایت و مهربانی به جمیع امم امر می فرمایند."

در تورات امر شده "برادرت را دوست بدار" و در انجیل فرموده اند: "در کتاب مکتوب است برادرت را دوست بدار اما من میگویم همسایه ات را نیز دوست بدار." معلوم است که شمول همسایه بیشتر از برادر است.

در اسلام از این هم فراتر می رود و محبت را شامل همهٔ مؤمنین می کند.چنانچه در قرآن کریم سوره توبه آیه۶۰ می فرماید: "انما المؤمنون اخوه" شمول محبت بیشتر می شود شامل همه مؤمنان از هر نژاد، ملیت و قومی می شود و علاوه بر این گاهی غیر مؤمنین را نیز شامل می شود چنانچه ازوجوه خیریه چیزی هم برای غیر مسلمانان برای تألیف قلوب در نظر گرفته شده است.

اما در دیانت بهایی شمول محبت از دایره یاران موافق می گذرد و شامل همه ابناء بشر می شود. به گونه ای که فرد بهایی نباید آشنا و بیگانه بشناسد. او به حکم محکم کتاب اقدس: "عاشروا مع الادیان کلها بالروح والروح" مخاطب گشته است. باید جمیع بندگان الهی از هر نژاد و ملیتی را دوست بدارد و دوست و دشمن نشناسد زیرا در این عصر انوار"سراپرده یگانگی" مرتفع گشته و نباید یکدیگر را به "چشم بیگانگان" دید. باید "در روضهٔ قلب گل عشق کاشت".

این بود مراتب محبت در ادیان مختلف که آرزو می کنم که امروزه بشر به اهمیت این تعلیم مهم پی ببرد و دست از جنگ و جدال و کشتن همنوگ بردارد.