من حمیرا ثابتیان هستم؛ دختر مهجور و محروم قوام الدین ثابتیان
بی شک بسیاری از شما عزیزان تا به حال خبر مربوط به تخریب خانه های بهائیان روستای روشنکوه را شنیده اید. چه اسم زیبایی، روشنکوه! پیشوند روشن که قبل از کوه آمده چنان در ذهن تداعی می کند که انگاری این کوه، امید و آرزو و روشنی و صفایی به دنبال دارد. روشنکوه! ای کاش ساکنانش که زمانی این روشنی و صفا را به عینه می دیدند و شاهد بودند باز هم آن آرامش و امید را در آغوش گیرند. تصاویر و ویدیوهای بسیاری از این اقدام ناپسندانه در رسانه های اجتماعی منتشر شد اما بدون شک ویدیوی همراه و حرف های خانم حمیرا ثابتیان، یکی از دردناک ترین آن ها بود که دل هر انسانی را به درد می آورد و هر جمله اش چون نیشتری به قلب هر شنونده ای که خیرخواه باشد و منصف و مؤمن و خداپرست، فرود می آید.
به امید روزی دیگر هیچ چشمی چنین ظلمی نبیند و هیچ گوشی صدایی با چنین بغضی را نشنود و هیچ دستی برای تخریب خانه هموطنی به حرکت در نیاید و هیچ قدمی برای آزار انسان ها به پیش نرود و هیچ قلبی رنج و ظلم برای نفسی نخواهد.
نامه (درد دل) خانم حمیرا ثابتیان به مسئولان:
…من حمیرا ثابتیان هستم
دختر مهجور و محروم قوام الدین ثابتیان
۵۳ سال دارم، پدرم دلواپس من است. خانه ای برای من در روشنکوه نزدیک خانه خواهرم ساخته بود که من در کنار ایشان باشم و شما در تاریخ یازدهم مرداد ۱۴۰۰ خانه مرا خراب کردید و شیشه ماشین را بالا بردید تا حرف های پدر ۸۰ ساله ام را نشنوید. شما دل مرا به درد آورده اید و من بسیار گریه کردم. بار دیگر در سالروز تخریب اولین ساختمان من با لودر و بولدوزر بقایای خانه ام را به کلی آوار کردید. به طوری که جز تلی از خاک و آهن پاره و حلب مچاله شده اثری از بنا نباشد، حال راضی شدید. در جهان آزاد و آباد دولت ها برای من و امثال من خانه، حقوق، دوا، درمان، دکتر، پرستار، وسایل گردش تفریح مهیا می کنند. شماها عمری از بودن و نبودن من سؤال کردید، شما حتی محل رزق و روزی ما را ۷ سال پلمپ کردید و حال گردن فراز خانه ام را خراب می کنید. من شکایت شما را پیش خدا و رسول خدا می برم و منتظر میمانم.
صوت دلنشین جناب قوام الدین ثابتیان:🔽
https://t.me/Tolo_E_Carmel/7428
https://t.me/tolo_e_carmel
