شرحی به اختصار در بارۀ مریم ملقّب به ورقة الحمراء

 Farid Majzoob , Bijan Yeganeh

شرحی به اختصار در بارۀ مریم ملقّب به ورقة الحمراء

مریم دختر مَلَک نساء خانم، عمّۀ حضرت بهاءالله است. پدر ایشان میرزا کریم از محال تاکور است جمال مبارک پس از خروج از سجن سیاه چال(سجن اکبر) محلّ نزول حوریّه بقا و اظهار امر خَفی که شانه و پشت حضرتشان از اثر فشار زنجیر های سنگین(قره کهر و سَلاسِل) سخت مجروح شده بود به خانۀ برادرشان میرزا قلی که شوهر مریم خانم بود تشریف بردند و در آنجا بستری شدند. این خانه را که متعلّق به میرزا بزرگ نوری جناب وزیر پدر حضرت بهاءاللّه بوده و از آثار بر جستۀ هنر معماری بود توسط رژیم جمهوری اسلامی خراب گردیده است. مریم بمدّت یکماه پروانه وار حول وجود مبارک میگشت و از هیکل رنجور مبارک پرستاری میکرد. مریم خانم با حضرت بهاءاللّه چهار نسبت داشت:

1- دختر عمّۀ جمال مبارک ملک نساء بود.

2- خانم(زوجه) برادر جمال مبارک میرزا رضا قلی معروف به حکیم بودند.

3- خواهر حرم دوّم جمال مبارک مهد علیا بودند.

4- خواهر شوهر دختر عمو و خواهر زادۀ اُمّی آن حضرت یعنی خواهر میرزا محمد وزیر شوهر حوّا خانم بودند.

از اینها گذشته مریم سر حلقۀ عشّاق روحانی جمال کبریاء و فدائی دلخستۀ طلعت ابهی بود و غیر از الواح رقیقۀ، کلمات عالیات، لوح مصیبت حروفات عالّین (مندرج در صفحات 268-205 ادعیّۀ حضرت محبوب) به اعزاز همین مریم خانم و حوّا خانم در تسلیّت صعود جناب میرزا محمّد وزیر یاد شده، عزّ نزول یافته است. الواح متعدّی به افتخار مریم از قلم جمال قِدم نازل گشته است از جمله لوحی که با جملۀ «مریما عیسی جان به لا مکان عروج نمود» که در لیلۀ صعود حضرت بهاءاللّه زیارت میگردد همچنین لوح امنع اقدس که با جملۀ « ای مریم مظلومیّتم مظلومیّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نمود» این لوح از الواح پر سوز گدازی است که از دل حزین امر الهی حکایت مینماید و حضرت بهاءاللّه این لوح را به: (نالۀ بدیعه و گریۀ ربیعه"بهاری") نام نهادند و از مظلومیّت خویش و بلائی که بر آنحضرت وارد آمده یاد فرموده اند، علّت هجرت خود را به کردستان برای مریم شرح میدهند و نصایح مشفقانه در حقّ مریم روا میدارند که سر مشق روحانی اوست. مضاف بر این در سطر اوّل این لوح جمال مبارک میفرمایند: ای مریم مظلومیّتم مظلومیّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نمود به تبین حضرت ولّی محبوب امراللّه منظور از «اسم اوّلم حضرت باب» میباشد.

مریم پس از استقرار جمالمبارک در عکّا قصد زیارت و تشرّف بحضور حضرت بهاءاللّه را نمود ولی شوهر و بستگانش مانع شدند و او اشعاری مبنی بر سوز و گداز خود از این حرمان سرده است:

ای که شد آنطرف بحر مُحیطت منزل

مُلک دل را بنگر چون ز تو من خون دارم

آنچنانم ز غم هجر و و فراقت محزون

که دل خود و ملائک همه محزون دارم

پس از صعود مریم زیارتنامۀ مخصوص از قلم مبارک به اعزاز او نازل گردید و او را به «ورقة الحمراء» ملقّب فرمودند.

مریم اشعار عاشقانه نیز سروده است از جمله:

نوای عاشقان خوش با اثر بود

ز نار عشقِ عالم پُر شرر بود

نداند حال عاشق غیر عاشق

که حال عاشقان نوع دگر بود

عجب بزمی که شاهان زمانه

گدایان دَرَش بی پا و سر بود

چه نیکو میسراید نائی عشق

بجان ما دَمادَم نیشتر بود

--------------------------------------------------------------------

 بهائی دیانت جدید 

الله ابهی جناب مجذوب عزیز امکان دارد نام این کتابی را که این مطالب نوشته شده است ببرید. یا از جناب یکان که دوستتان است سوال بفرمائید تا من هم مطالعه کنم. موفق باشید.

-----------------------------

 Behrooz Payamipour " ...ای مریم مظلومیّتم مظلومیّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نمود..."

 اصل و كامل شعري از مريم ( دختر عمّه جمال مبارک)

    نواي عاشقان خوش با اثر بی(1)

    ز نار عشق عالم پر شرر بی

    نداند غير عاشق حال عاشق

    كه حال عاشقان نوع دگر بی

    عجب بزمي كه شاهان زمانه

    گدايانه در آن بي پا و سر بی

    چه نيكو مينوازد نائي عشق

    كه جانم از دو عالم بي خبر بی

    الهي آتش سوزنده عشق

    به جان ما دمادم بيشتر بی

    ببين آذر شد از آذز گلستان

    تمام آب ها ما را شرر بی

    نمي دانم چه فرخ روئي اي دوست

    كه در هر محضري نامت سمر بی

    كَمينان عاشقانِ خاك كويت

    بهاشان برتر از شمس و قمر بی

    مسوزان قلب مهجوران بدين سان

    تو را از آه سوزان شان حذر بی

    به پيش چشم صراف محبت

    كلامم بهتر از درّ و گهر بی

    ___________________

    (1) بود