یک عکس و دنیائی درد/ روزی که دختر معصوم و بیگناه یک مادر به دار آویخته شده

 Faridah Mirzaei 

وحدت عالم انسانی (Unity )

یک عکس و دنیائی درد

عکسی از خانم طاووس پمپوسیان در روز شهادت دخترش «سیمین صابری». 

▪️▪️بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ

عکسی را که در فوق مشاهده می فرمایید متعلق به مادر یک شهید است و مربوط  به روزی است که دختر معصوم و بی گناهش به دار آویخته شده، در چهره اش دردی بی انتها دیده می شود و غمی عظیم. عکسی که هر دلی را به درد می آورد. تصویری که اشک بر چشم هر بیننده می آورد، حالت غم در سیمای این مادر، تا اعماق قلب و روح و استخوان های بیننده تأثیر می گذارد و بی اختیار این کلام از کتاب قرآن به یاد می آید که:

▪️✨ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ؟ ✨▪️

 (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟!

در روایتی از امام باقر در تفسیر آیه «وَ إِذَا الْمَوْوُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (۱) آمده است: « الْمَوْءُدَةُ کسی است که در راه محبت و ولایت ما کشته شود.» و این مربوط به امام حسین است. 

«به راستی گناه امام حسین علیه السلام چه بود که باید این چنین خود و خانواده و یارانش کشته می  شدند و به اسارت گرفته می  شدند؟!

آن گاه که امام حسین تمام یاران خود را از دست داد و برای جنگ آهنگ دشمن نمود، برای آخرین بار جهت اتمام حجت خطاب به آنان فرمود: «واى بر شما! چرا با من مى جنگید؟ آیا سنّتى را تغییر داده ام؟ یا شریعتى را دگرگون ساخته ام؟ یا جرمى مرتکب شده ام؟ و یا حقّى را ترک کرده ام؟» اما دشمن لجوج و کینه ای با کمال وقاحت خطاب به امام گفتند: «اِنّا نَقْتُلُکَ بُغْضاً لِاَبِیک؛ ما به خاطر کینه اى که از پدرت به دل داریم، با تو مى جنگیم و تو را مى کشیم.»

اما همه خوب می دانستند که:

«گناه امام حسین این بود که عاشق و دل باخته ی خدا بود!

مگر نه این است که شهدای امر الهی همگی بدینگونه هستند. از جان و مال و عزیزان می گذرند چرا که:

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود             

اندر ره عشق و عاشقی بر نشود

آری، در مسلخ عشق جز نکو را نکشند! 

یک بار دیگر به این تصویر نگاه کنیم این بار زنی را می بینیم که شاید در فکرش این سؤالات تکرار می شود که چرا با دخترم چنین کردید؟ آیا شریعتى را دگرگون ساخت؟ یا جرمى مرتکب شد؟ و یا حقّى را ترک کرد؟ مادری که دردی عظیم بر سینه اش نهاده اند اما خوب می داند که روح پاک فرزند عزیزش در اعلی مرتبه در ملکوت مأوی گزیده و از مقربین درگاه الهی است و مصداق این بیان حضرت عبدالبهاء گشته که می فرمایند:

«…آن فرشته خو و ماهرو و مشكبو آهنگ كوی دوست نمود و چنان در انجمن عاشقان و فدائيانِ رحمن رخ برافروخت كه در بارگاه قدس شمعِ انجمن گرديد و مانند گل، چهره افروزِ گلشن و چمن گشت؛ از  خاصانِ حقّ شد و به خلوتگاه الهي راه يافت. تو نيز پی او گير تا موهبت بی پايان يابی و حيات جاودان جویی…(۲)

                         ۱- سوره تکویر آیه ۹

۲- آیات بینات صفحه ۴۳۳

https://t.me/AlbomeTasavireAmri