عصر فرمانروایی علی ابن ابی طالب، خونین ترین دوران امپراطوری تاریخ صدر اسلام
ترور حضرت علی توسط عبدالرحمن ابن ملجم؛ نخستین ثمرهٔ شجرهٔ افراطیت و محصول تفسیر متحجرانه و قرائت دگراندیشانه از قرآن بود.
این نهال در زمان فتنه و شورش علیه حضرت عثمان غرس شد و زمانیکه در پیش چشم یاران و اصحاب پیامبر خدا؛ خلیفه را در کسوت خلافت و حین قرائت قرآن با شمشیر در مدینه‌ی رسول خدا به قتل رسانیدند؛ رشد نمود و به شکوفه نشست.
ریشه ی اصلی قتل علی را باید در فتنه‌ی شهادت عثمان جستجو کرد.
شهادت امیرالمومنین حضرت عمر؛ نشاندهندهٔ زنگ خطر و فراهم شدن بستر مناسب فتنه در پایتخت امپراطوری قدرتمند او بود و نشان از طبقاتی شدن جامعه نوپا و شدت یافتن رقابت های نهفته قبیله یی بین سرداران اسلام و اصحاب قدر و قدرت پیامبر اسلام می داد.
اینکه امروز مسلمانان؛ فتنه و آشوب و نبرد های صدر اسلام را اسباب دوستی و دشمنی بین مسلمانان ساخته اند و آنها را با هویت مذهبی تقسیم نموده اند؛ دستاورد تاریخ غلط و جعلی ارباب سیاست و تجارتخانه های مذهبی می باشد.
باید بدانیم که در آنروزگار نه مذاهب اربعه اهل سنت وجود داشت و نه مذاهب سه گانه اهل تشیع، آنها همگی اصحاب رسول خدا بودند و بسیاری از آنها از فرماندهان و فاتحان بزرگ تاریخ اسلام و تاریخ جهان ( مانند عمرو ابن عاص فاتح مصر، سعد ابن ابی وقاص فاتح مدایین و خالد ابن ولید فاتح شام و ایران ) بشمار می روند.
بهتراست ما تاریخ صدر اسلام را بدون حب و بغض و قضاوت های مبتنی بر پیش فرض ها ذهنی خود مطالعه نماییم و برای ما فضیلت بخشیدن تاریخی تا سرحد حکم تکفیر مخالفان ما؛ واقعاً مسخره، مضحک و مشمئز کننده است.
تاریخ خونین صدر اسلام را باید بدون تقدس گرایی و به دور از جو احساسات مذهبی، ایمانی و عِرق دینی با دقت خواند.
این تاریخ خونین چنان پرحجم و فربه است که هیچ یک از اصحاب حضرت محمد(ص) بر کنار نمی مانند.
اگر منصفانه تاریخ صدر اسلام را مطالعه کنیم، متأسفانه حضرت علی ناکام ترین خلیفه‌ی صدر اسلام می باشد، در عصر اوست که یکی از خونین ترین فصل های تاریخ صدر اسلام رقم خورده است.
آیا هیچ از خود پرسیده اید؛
چرا سه تن از چهار جانشین پیامبر اسلام در پایتخت خلافت و توسط شمشیر مسلمانان به قتل رسیدند؟
مرگ مشکوک سعد ابن عباده که به روایتی نخستین ترور سیاسی صدر اسلام محسوب می گردد، نشان از مباح بودن حذف فیزیکی مخالفان سیاسی می باشد،
نخستین شهید محراب؛ امیرالمومنین حضرت عمر بود که در محراب مسجد به شهادت رسید.
دومین مقتول امیرالمومنین عثمان بود که در حال قرائت قرآن مجید در سجاده و عبای خلافت توسط مسلمانان بشهادت رسید.
سومین مقتول امیرالمومنین علی بود که در صحن مسجد و به محض ورود به محل محراب بشهادت رسید.
طلحه و زبیر در نبرد خونین جمل کشته شدند….
عبدالله ابن عباس در جمل بر اقامتگاه عایشه فاتحانه وارد شد و گستاخانه رجز پیروزی خواند…
عبدالله ابن زبیر را در شهر حرام، در مکه مکرمه و در ماه حرام بر دار کردند….
محمد ابن ابی بکر را به فجیع ترین وضعیت غیر قابل تصور در مصر کشتند..
حسن ابن علی را جام زهر دادند….و حسین ابن علی را در کربلا سر از تن جدا نمودند.
در نبردهای صدر اسلام در دوران خلافت حضرت علی هزاران نفر کشته شدند و از کشته ها پشته ها ساختند.
اصحاب بعد از مرگ رسول خدا هیچ حد و مرزی را علیه هم رعایت نکردند و در نبردهای صفین و جمل و نهروان هر کاری می توانستند علیه هم بکار بردند و تاریخ خاکستری را رقم زدند…بلاذری، نهج البلاغه و تاریخ طبری و …مملو از شرح این ماجراهاست.
نه حریم فاتح مصر عمرو ابن عاص محفوظ ماند، نه حرمت فاتح خیبر، نه عزت فاتح تیسفون و نه حریم ابوموسی اشعری …
فتنه به جایی رسید که فاتح مدایین سعد ابن ابی وقاص درب خود بر روی همگان ببست و در جواب به عمرو ابن عاص اصحاب دو طرف جمل را باعث شروع آشوب و فتنه قتل عثمان دانست.
تا زمانیکه نگاه مقدس به تاریخ صدراسلام داریم حقایق آن دوره را نمی توانیم بدرستی درک نماییم و ارزیابی دقیق داشته باشیم.
فراموش نکنیم که ریشه‌ی بسیاری از فتنه ها و آشوب های امروز ریشه در تفسیر و تاریخ نبرد های صدراسلام دارد.
بسیاری از گروه‌های تروریستی که امروز خون صغیر و کبیر و پیر و جوان و مومن و مسلمان را در کشور های اسلامی و بخصوص خراسان/ افغانستان می ریزند، به اتکاء تاریخ صدر اسلام و تفسیر افراطی از آیات قرآن وحدیث عمل می نمایند.
در سایه ای همین جنگ ها و نبرد ها بود که بعد ها در عصر امویان و عباسیان هزاران حدیث و روایت برای محکوم نمودن یا برائت دادن، حاکمان و مخالفان جعل شد و اسباب تکفیر را فراهم ساخت.
ما برای نجات جهان اسلام از شمشیر افراطیت به غربال پر حجم حدیث ضرورت عاجل و کامل داریم .
همچنان به بازنگری تاریخ صدر اسلام به دور از تقدس و ثواب نیازمندیم.
اگر حب دینی را کنار بگذاریم و یک لحظه عصر امپراطوری حضرت علی را به دقت مطالعه نماییم، به درستی در می یابیم که هیچ یک از اصحاب رسول خدا( که معاصر علی بودند) از خطا و اشتباه مصؤن نبودند و جنگ های خونین جمل و صفین و نهروان محصول تفسیر و تأویل و قرائت خود آنها بود و هیچ عامل خارجی مانند: یهود و نصاری در آن شامل نبوده و نقشی نداشتند،الحمدالله.
امیدوارم خداوند متعال به برکت این شب های قدر از گناهان همه بگذرد و ما را به راه راست هدایت نماید؛ راه عشق و مهر و محبت و تقوا و خرد و انسانیت.
No comments:
Post a Comment