این، «ظلم و ستمی باور نکردنی» است.
«جامعه بین المللی بهائی» طی بیانیه ای از حکم خانم ها مهوش ثابت و فریبا کمال آبادی خبر داد. خبری که جامعه امری را بار دیگر غرق در اندوه کرد. این عزیزان به همراه پنج نفر دیگر سال های بسیاری را پشت میله های زندان گذراندند و حالا مجدد به ده سال دیگر حبس در زندان محکوم شده اند. مگر هر انسانی چند بهار در عمر خود تجربه می کند و می بیند که این یاران مظلوم و بی گناه بیست بهار را در زندان باید گذران عمر کنند؟ آن هم به چه علت؟ به چه خاطر؟ برای کدامین گناه؟ برای چه خطایی؟
در این بیانیه آمده : « این دو زن بهائی ایرانی برای دومین بار روز ۳۱ ژوئیه در آغاز موج جدیدی از سرکوب بهائیان ایران دستگیر شدند. از زمان دستگیری مهوش و فریبا بیش از ۳۲۰ بهائی مورد آزار و اذیت فردی قرار گرفته اند. در زمان های مختلف در شیراز، استان مازندران و در سایر نقاط کشور ده ها نفر بازداشت شده اند.» پشت این بازداشت ها خانواده هایی چشم انتظارند، فرزندانی جای پدر و مادر را در کنار خود خالی می بینند، هر روز دلهره، هر یوم اضطراب، هر ساعت نگرانی. اما به راستی کسی دلیلی برای این همه ظلم پیدا می کند. در قسمت دیگری از بیانیه چنین می خوانیم: « حکم اخیر در پی دادگاهی یک ساعته که بیشترین قسمت آن به توهین و تحقیر از جانب قاضی نسبت به متهمین گذشت صادر شده است.» این چنین روندی در دادگاه در هیچ جای دنیا دیده نمی شود. قاضی این پرونده ها ایمان افشاری، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب است که در نظر خود دلیل می آورد که اینها «از حبس قبلی خود درس نگرفته اند». این در حالی است که دکتر شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل و وکیل مدافع مهوش و فریبا می گوید: «در نخستین محاکمه شان در سال ۲۰۰۸ دادگاه «سر سوزن شاهد و مدرکی» در تایید اتهام اقدام علیه امنیت ملی یا سایر اتهامات آنها ارائه نداده بود. در این محاکمه اخیر نیز هیچ مستنداتی ارائه نشد.» بازداشت و گرفتاری انسان های فرهیخته و افرادی که می توانند در جامعه و کشور خود قدم های مثبتی در پویایی آن جامعه داشته باشند روز به روز در کشور ایران بیشتر می شود. خصوصا حبس و گرفتاری زنان که لطمه شدیدی به خانواده می زند.
خانم سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در باره خانم مهوش ثابت می گوید: « مهوش ثابت پس از آن که مجموعه شعری که در زندان نوشته بود با عنوان اشعار زندان به انگلیسی منتشر شد در سطح بین المللی مورد توجه قرار گرفت. انجمن جهانی «قلم» در سال ۲۰۱۷ از او به عنوان نویسنده بین المللی دلیر تقدیر کرد.» این افتخاری برای یک زن ایرانی است اما به جای تشویق، پشت میله های زندان قرار می گیرد. «رکسانا صابری، خبرنگار ایرانی آمریکایی، که در دوره حبس قبلی با مهوش و فریبا سلول مشترک داشت، میگوید که این دو بهائی منبع تسکین و امید همبندان خود بوده اند.خانم فهندژ اضافه کرد: «در حالی که زنان ایران توسط مجله تایم به عنوان قهرمانان سال نامیده شده اند…مهوش و فریبا نیز از همین زنان هستند، زنانی که سالهاست برابری مردان و زنان را باور داشته و ترویج کرده اند، خواستار عدالت و حقیقت بوده اند و به همین دلیل هزینه ای سنگین برای ایستادگی بر این اصول پرداخته اند. حال همه در کنار آنها و در کنار همۀ زنان ایرانی بیاستیم و به حکومت ایران بگوییم که این حکم باید لغو گردد.
مهوش و فریبا و همۀ
زندانیان عقیدتی باید آزاد شوند.
متن کامل بیانیه را در لینک زیر دنبال فرمایید:🔽
https://t.me/bahaisofiran_official/1900
https://t.me/Tolo_E_Carme
No comments:
Post a Comment