ماجرای خانه‌سوزان بهائیان شیراز چیست؟
واقعه خانه‌سوزی بهائیان سعدیه شیراز در روزهای ۲۲ و ۲۳ آذر ۱۳۵۷ یعنی دو روز پس از بزرگ‌ترین راه پیمائی ضدپهلوی در عاشورای ۵۷ به وقوع پیوست. شرکت‌کنندگان در این راه پیمایی با صدور قطع نامه‌ای رسما خواستار برچیده شدن نظام سلطنتی و حکومت شاه شدند.
فریدون وهمن، استاد ایران‌شناسی دانشگاه کپنهاگ در کتاب «صد و شصت سال مبارزه با آئین بهائی» بلوای سعدیه شیراز را «ساخته دست ساواک برای انحراف افکار از مسیر انقلاب و تبدیل آن به یک نزاع مذهبی» (ص۳۹۲) می‌داند
و تورج امینی در کتاب «اسناد بهائیان ایران» نشر باران سوئد نوشته است که آخوندی به نام «زبرجدی» تحریکاتی علیه بهائیان را آغاز کرد. مردمان متعصب به گورستان بهائیان حمله کردند. قبرها را شکافتند، چند تا از تابوت متوفین بهائی را سوزاندند و ساختمان را آتش زدند. غروب ۲۲ آذر گروهی فریادکنان با بیل و کلنگ در جلوی خانه استوار صفات‌الله فهندژ، رئیس محفل بهائیان سعدیه جمع شدند و او را تهدید به قتل کرده و با الفاظ ناموسی خواستار تحویل دادن دختر و همسرش شدند. مشاجره بین فهندژ و آشوبگران بالا گرفت و فهندژ برای متفرق کردن آشوبگران شروع به تیراندازی هوایی با تفنگ شکاری می‌کند. درگیری بالا می‌گیرد و مهاجمان به زور وارد منزل او می‌شوند. در این شورش، استوار فهندژ و دخترعمویش «عوض‌گل فهندژ» که آمده بود تا ببیند هیاهو برای چیست، از بهائیان شیراز و تعدادی از مسلمانان کشته شدند.
پزشک قانونی گزارش داد که تمام مقتولین با تفنگ‌های ژ۳ به قتل رسیدند. در طی دو روز ۷۰۰ مغازه متعلق به بهاییان غارت شد، ۱۷۱ خانه به آتش کشیده شد و ۱۰۳ خانه غارت و ویران شدند. (صد و شصت سال مبارزه...ص۳۹۱)
No comments:
Post a Comment