لوحی پر مفهوم و منیع خطاب به احبای عزیز آذر بایجان صادره از کلک اطهر مرکز میثاق .

 Zia Jaberi

🍀🌿🍀

لوحی پر مفهوم و منیع خطاب به احبای عزیز آذر بایجان صادره از کلک اطهر مرکز میثاق .

_____________________________

****  زیارت این لوح منیع  و بهجت اثر ، خون محبت ابدی در رگهای احبای آذری زبان ( و نیز احبای عزیز دیگر نقاط ایران و جهان ) جاری و ساری می نماید .

 هو الابهی

ای احبّای آذربایجان  لابدّ لنا   مِن آذربایجان  ، آذری به جان ناقضان زنید ؛ و تبریز را  جام لبریزِ میثاق کنید ؛ میلان را کأس پیمان نمائید  و ممقان را  مرکز قا آنِ عهد کنید ؛ سیسان را سیستانِ  رستمِ دستان نمائید   و اسکو را  مینوی الطاف طلعت یزدان . اردبیل را  مَعین سلسبیل نمائید  و سلماس را  معدن الماس رحمن نمائید . مراغه را   باغ و راغِ  معرفت‌الله کنید  و خوی را  آئینۀ خوی دلجوی آن دلبر یکتا .

آن اقلیم  از قدیم  ملحوظ لحاظ عنایت بوده  و منظور نظر حضرت احدیّت . جمال قدم  نظر الطاف داشتند  و احبّای آن دیار  مشمول عواطف حضرت مختار   و هم‌چنین حضرت اعلی ، روحی له الفدا ، مدّتی  در قلاع  و حصون آن دیار  مسجون بودند و در میدان فدا  معلّق گشتند  و آن سینۀ چون آئینه   هدف هزار رصاص گشت   و آن جسد مطهّر  پاره پاره  بر روی افتاد  و همچنین شهدای دیگر   در آن کشور  جانفشانی نمودند  و کأس شهادت را  از ید ساقی عنایت  نوشیدند . آن ثار  الهی   چنان در آن زمین  به جوش آید  که شرق و غرب را  رنگین  و رشک نگین سلیمانی کند . با وجود این وقایع جانسوز  و اشراق شمع شب‌ افروز  و این رستخیر در تبریز  باید  شورانگیز شد  و به اطراف و اکناف  مشکبیز گشت   تا حرارت محبّةالله  بتابد  و رایحۀ محبّت‌الله  مشامها را معطّر کند .

ای یاران  دمی نیاسائید  و نَفَسی میاورید  و شب و روز  بشتابید و بکوشید  و بخروشید  تا در ایّام حیات  آن زمین  انبات کند  و آن دشت و صحرا  اشجار باروَر  به بار رساند  و سرّ حقیقت  طلوع کند  و آفتاب مشرق احدیّت  از ملکوت غیب بتابد . این دلبر جان‌پرور ، یعنی هدایت الهیّه ، لابدّ روزی  در آن  حجله جلوه نماید  و این شور  و شادی  و بزم طرب  در آن خطّه  زیب و آرایش یابد . ولی تفاوت اینجاست  در ایّام عبودیت  این بندگان شاهد مطلوب هدایت  در انجمن شهود  جلوه نماید  یا آن که بعد از غروب  و صعود ما  این نفحه  به مرور آید  و این شمع در زجاجۀ جمع برافروزد .

پس ، ای یاران دلنشین من ، ای مونسان و قرین من  ای 

خواجه تاشان عبدالبهاء  و ای قُرَنای اسیر ، اسیر محبّت بها بیائید  تا دست  به یکدیگر داده  هم‌عهد شویم  و هم‌نفس گردیم  و متّفق شویم  و متّحد گردیم  و جان‌فشانی کنیم  و بر جهان و جهانیان آستین بیفشانیم  تا تخم وفا  در این عالم  پرجفا بکاریم  و با روئی روشن  و بشارات پرآیات  از این جهان فانی آهنگ آن جهان باقی کنیم  و چون لشکر مظفّر  شکست به صفوف اعدا داده  با طبل و دهل  و چتر  و عَلَم  تا دامنۀ ملکوت ابهی  بگوئیم  و برویم .

الهی الهی  هؤلاء عبادٌ  توجّهوا إلی ملکوت رحمانیّتک  و تشبّثوا بذیل فردانیّتک و انقطعوا عن دونک  و تبرّؤا  عن غیرک  و اخلصوا  وجوههم لوجهک الکریم  و سلکوا  فی المنهج القویم  و الصّراط المستقیم  و ثبتوا علی المیثاق  و اقتبسوا الأنوار  من نیّر الآفاق  و انجذبوا  إلی کوکب الإشراق  و اتقدّت فی قلوبهم  نار الأشواق  إلی ملکوت قدسک  و لاهوت انسک  و انزجروا من الملأ الأدنی  و انجذبوا  إلی الملأ الأعلی  iشوقاً الیک  و توکّلاً علیک . ای ربّ  أنِر مصباحَهُم  و نوّر صباحهم  و قدّر  نجاحهم  و فلاحهم   إنّک أنت الکریم   إنّک أنت الرّحیم   إنّک أنت الفضّال القدیم . ع ع

( مجموعه مکاتیب حضرت عبدالبهاء ،).